Bazı insanları dünya malı, mülkü, şöhreti, makamı edinmek bozuyor, kibirli yapıyor nedense. Geçmişte aklı başında olan, tanıdığımı zannettiğim ancak bugün kibirinin esiri olan ve tanımakta güçlük çektiğim bazı insanlar var.....
Aslında kibirli olmak dinimizce hoş karşılanmaz, Kuran'ı Kerimde Lokman Suresi 18. Ayetinde "Ve insanlardan (kibirlenerek) yüz çevirme ve yeryüzünde böbürlenerek yürüme. Muhakkak ki Allah, çalımla yürüyenlerin ve çok övünenlerin hiçbirini sevmez" olarak tefsir edilmiştir.
Kibirli insan çevresindeki herkese nobran ve hodbin davranır. Bu arada nobran (kibar olmayan, görgüsüz, kırıcı) kelimesini Sait Faik Abasıyanık'tan, hodbin (bencil, egoist) kelimesini ise Ahmet Hamdi Tanpınar'dan öğrendiğimi itiraf edeyim.
Bu nobran insanların kendilerini bir şey zannetme, diğer insanlara kibir yapıp yukarıdan bakma, bu afrayı, tafrayı, bencil olma gücünü nereden aldıklarını bir türlü anlayamadım.
Sayıları da azımsanmayacak kadar fazla bu cinsin. Kendi çözemedikleri problemlerini, iç dünyalarındaki karmaşıklığı başkalarını kırarak, inciterek çözeceklerini zanneden ne çok insan var yarabbim.
Bu insanlar nasıl tedavi olabilir? Düzelebilirler mi, hiç bilmiyorum. İşin ilginç yanı onların böyle bir ihtiyaçları, arayışları da yok zaten.
Ben niye tasa ediyorum ki......
Sadece benden uzak olsunlar yeter....
Binlerce kasırga aşkına:)
YanıtlaSilNobran kelimesini hangi yazardan, hodbin kelimesini hangi yazardan öğrendim bil bakalım desen, yeminle hiiç aklıma gelmeyecek yazarlardan öğrenmişsin.
Kelime hazinemi artırmak için kitap okurken radar gibiyimdir ayıptır söylemesi. Ama doğru yerde kullanma konusunda biraz acemi olabilirim?
YanıtlaSilNefret etmiyorum ama oldukça rahatsız ediyor böyle insanlar beni özellikle özgüvenimin taban yaptığı dönemlerde onlarla karşılaşmak beni yoruyor.
YanıtlaSil